واتساپ در‌حال کار روی یک ویژگی امنیتی جدید برای ارتقای حریم خصوصی کاربران است. این ویژگی جدید، قفل‌ چت‌ها را در بین تمام دستگاه‌های متصل به حساب شما همگام‌سازی می‌کند.

به عبارت ساده‌تر، اگر تصمیم به قفل کردن یک صفحه‌ی چت روی گوشی‌ هوشمند خود دارید، این قفل در صورت دسترسی به واتساپ از طریق کامپیوتر، تبلت یا هر دستگاه مرتبط دیگر، روی همان چت اعمال خواهد شد.

 ویژگی قفل چت در واتساپ

تغییر مورد بحث را نخستین‌بار سایت WABetaInfo اعلام کرد. این ویژگی، در جدیدترین نسخه‌ی بتای این پیام‌رسان در اندروید مشاهده شده است.

واتساپ سال گذشته ویژگی قفل کردن چت‌های خاص را معرفی کرد و بعداً ویژگی دیگری به نام Secret Lock را به‌نمایش گذاشت که به کاربران امکان می‌دهد رمز‌‌عبور منحصربه‌فردی را متفاوت از رمزعبور دستگاه خود تعیین کنند؛ این رمز، پوشه‌ی Locked Chats را پنهان می‌کند و برای هر کسی که رمز عبور را نمی‌داند، نامرئی خواهد شد.
 ویژگی همگام‌سازی قفل چت در واتساپ
نقطه‌ضعف ویژگی‌های یادشده این است که به‌صورت محلی اعمال می‌شوند؛ یعنی قفل‌ها باید به‌جای همگام‌سازی خودکار، روی هر دستگاه به‌طور جداگانه تنظیم شوند.

تغییر آتی، فرایند را ساده‌تر می‌کند و به‌طور خودکار انتخاب‌های امنیتی شما را در تمام پلتفرم‌هایی که از واتساپ استفاده می‌کنید، گسترش می‌دهد. این ویژگی احتمالاً در آپدیت بعدی واتساپ به‌صورت عمومی در دسترس قرار می‌گیرد.

واتساپ اخیراً تأیید کرده است که امکان ارسال پیام‌های بین پلتفرمی را فراهم خواهد کرد. به‌زودی کاربران می‌توانند پیام‌هایی را بین واتساپ، تلگرام یا سیگنال ارسال کنند. این ویژگی احتمالاً فقط در اروپا در دسترس خواهد بود.

اگر از سامانه پیام کوتاه برای تبلیغ و بازاریابی کارتان استفاده میکنید احتمالا با کلمه ارسال پیامک انبوه مواجه شده اید زیرا همه نمایندگی های سامانه پیامک از ارسال پیامک انبوه استفاده می‌کنند.

اما هر نمایندگی پیامک یک سری امکانات و یک سری ویژگی ها و تعرفه های مختلف روی پنل ارسال پیامک انبوه خود دارد. ما امروز در پیام رسون می‌خواهیم به شما توضیح دهیم که ارسال پیامک انبوه چیست و چگونه کار می‌کند و ویژگی های منحصر به فرد ارسال پیامک انبوه در سامانه پیام کوتاه شیراز را بررسی کنیم .  پس تا پایان این مقاله با نمایندگی سامانه پیام کوتاه پیام رسون همراه باشید.

پیامک انبوه چیست؟

در مقاله های قبل تر که در سایت سامانه پیام کوتاه شیراز ثبت شده به بررسی این موضوع پرداخته ایم که یکی از موثرترین روش بازاريابي ارسال پیامک است. حال این ارسال پیامک خود به شاخه های مختلفی تقسیم می‌شود. برای مثال ارسال پیامک بر اساس کد پستی، ارسال پیامک به محله، ارسال پیامک با اپراتور 9000و...

در ارسال پیامک انبوه همان طور که از آن پیداست به انبوهی از مخاطبان به صورت همزمان پیامک ارسال می‌شود که این ارسال از طریق بستر نرم افزاری انجام می‌شود.

حال پیدا کردن انبوهی از مخاطبان که حقیقی باشند و ارسال پیامک به آنها متناسب  با تبلیغات ما باشند، کمی دشوار است و برای بدست آوردن این اشخاص و بیوگرافی آنها میتوانید هم از دستگاه ذخیره شماره تماس مشتریان استفاده کنید هم اینکه از نمایندگی های معتبر که بانک شماره موبایل جامع با بیوگرافی عالی دارند کمک بخواهید.

ارسال پیامک انبوه چگونه کار می‌کند :؟

همان طور که گفته شد ارسال پیامک انبوه در بستر نرم افزاری انجام می‌شود. این نرم افزار می‌تواند تحت وب و به صورت آنلاین داخل یک وب سایت باشد و کاربر می‌تواند با داشتن یک حساب از آن استفاده کند. مورد دوم نرم افزاری تحت سیستم عامل است که در این مورد کاربر حتما نیازمند به اتصال اینترنت میباشد. به این نرم افزارهای تحت وب، پنل اس ام اس گفته می‌شود و به ارسال پیامک به انبوهی از مخاطبان ارسال پیامک انبوه گفته می‌شود. در این پنل اس ام اس تعداد زیادی شماره تلفن همراه ذخیره می‌شود که می‌توان این شماره ها را به روش های مختلف برای ارسال پیامک مدیریت کرد.

مزایا و معایب ارسال پیامک انبوه : 

مزایا ارسال پیامک انبوه:
- تبلیغات مستقیم و بدون واسطه و ارسال پیامک انبوه تبلیغاتی هدفمند، به بهبود عملکرد بازاریابی شما کمک می‌کند.
- تبلیغات از طریق ارسال پیامک انبوه نیاز به طراحی پیچیده ندارد و به خاطر کوتاه بودن متن از خوانده شدن آن توسط دیگران اطمینان خواهید داشت.
- با فاصله زمانی کوتاه در آن واحد می‌توانید به افراد زیادی تبلیغات خود را ارسال کنید و آمار تبلیغاتی منتشر شده را با سیستم مدیریتی که در اختیارتان دارید بدست آورید.
- پیام ارسالی شما مدت زمان زیادی در تلفن‌های همراه دیگران باقی می‌ماند زیرا حجم فیزیکی را اشغال نمی‌کند ولی متن ارسالی شما باید شفاف و جذاب باشد تا افراد با احتمال اینکه ممکن است به محصول یا خدمات شما نیاز پیدا کنند آن را نگه دارد.

معایب ارسال پیامک انبوه :
- ارسال پیامک انبوه (bulk) برای بخش زیادی از جامعه ممکن است باعث ایجاد احساس ناخوشایندی در بین کاربران شود و نسبت به کسب‌وکار و خدمات و محصولات یک برند نگرش منفی شکل بگیرد. 
- برای ارسال پیامک‌های فارسی خود محدودیت دارید و متن شما باید کمتر از ۷۰ کاراکتر باشد. منتها می‌توانید پیامک خود را به دو بخش تقسیم کنید اما باید هزینه دو پیامک را پرداخت کنید.
- یکی دیگر از معایب ارسال پیامک انبوه، عدم ارسال فایل‌های صوتی یا تصویری است. برای اینکه بتوانید پیامک‌هایی با محتوای عکس، ویدئو، فایل‌های صوتی و … برای مشتریان خود ارسال کنید، باید از دیگر ابزارهای ارتباطی مانند ایمیل استفاده کنید.
- عدم دسترسی به مخاطبانی که شماره خود را در لیست سیاه مخابرات قرار داده‌اند و پیامک تبلیغاتی دریافت نمی‌کنند.

 پیام رسون :

با توجه به منطقه، سن، جنسیت، شغل و موارد دیگر شما می‌توانید پیامک‌های تبلیغاتی آماده کرده و به‌صورت انبوه بدون نیاز به خرید دستگاه ارسال پیامک برای تعدادی زیای از مخاطبین ارسال کنید.

برای شروع کافی است یک پنل اس ام اس تبلیغاتی تهیه کرده تا بتوانید در هر ساعت از شبانه روز برای مخاطب پیامک ارسال کنید اما اگر به دلیل محدودیت وقت و مشغله کاری فرصت انجام این کار را ندارید، می‌توانید بدون خرید سامانه ارسال پیامک، انجام این امر را به شیراز اس ام اس محول نمایید تا با دقت بالا و سریع‌ترین زمان ممکن پیامک تبلیغاتی شما ارسال شود.

در نظر داشته باشید که شما نمی‌توانید با سیمکارت شخصی خود پیامک انبوه تبلیغاتی ارسال کنید زیرا باتوجه به قوانین کشور سیمکارت شما مسدود می‌شود و می بایست از پنل پیامک تبلیغاتی برای انجام این کار استفاده نمایید.

سامانه پیامک شیراز به عنوان یکی از ارزان ترین سامانه در ایران شناخته شده است و ما افتخار می‌کنیم که با در نظر گرفتن کمترین تعرفه ها و در بر داشتن جامع ترین بانک شماره موبایل توانسته ایم تا رسیدن شما به موفقیت در کنارتان باشیم.

جهت خرید پنل اس ام اس از شیراز اس ام اس همین حالا اقدام کنید.

آشنایی با تکنیک های بازاریابی و فروش با پیام رسون

امروز در مشهد کمتر کسی را می‌توان یافت که از خصوصی شدن و از دست رفتن رودخانه چهل بازه خبر نداشته باشد. البته مسوولان در بالاترین رده‌ها نیز کاملا اطلاع داشته و برخی نیز در نقش بازیگران هستند.

سخن از رودخانه چهل ‌بازه است؛ رودخانه‌ای که از کوه‌های بینالود سرچشمه می‌گیرد، وارد شهر توریستی طرقبه در نزدیکی مشهد می‌شود، باغ‌های منطقه ییلاقی طرقبه را سیراب می‌کند، پشت سد گلستان دامن می‌گستراند، وارد غرب شهر مشهد شده و درنهایت به دل کشف رود می‌زند و یکی می‌شوند.

حالا اما قرار است این رودخانه به نام نهادی خاص سند زده شود و به گفته منتقدان این تصمیم قطعه‌قطعه شود؛ منظور آنها از قطعه‌قطعه شدن، مبدل شدن رودخانه «چهل بازه» به عرصه ساخت و ساز انبوه‌سازان و برج‌سازان است. برج‌هایی از جنس «برج سلمان» متعلق به سرمایه‌گذاران شرکتی نام‌آشنا که پیش‌تر نامش در رسانه‌ها هم منتشر شده است.

اتفاق نادر؛ بی‌توجهی به انتقادات کارشناسان در واگذاری یک رودخانه
در تاریخ 14/08/1402 روزنامه اعتماد در گزارشی تفصیلی افشا کرد که پس از نامه‌نگاری‌های مختلف واحد اجرای دادگاه اصل ۴۹ تهران برای جلوگیری از اقدام آب منطقه‌ای خراسان رضوی در مقابل آنچه ازسوی منتقدان و کارشناسان رودخانه‌خواری خوانده می‌شد، کار به دفتر و رای «محسنی اژه‌ای» رییس قوه قضاییه کشیده شد.

رییس دستگاه قضا هم که در آبان ۱۴۰۰ وعده حل مشکل را داده بود، رسیدگی به این پرونده را به معاون اول خود، «مصدق کهنمویی» محول کرد و او هم طی نامه‌ای برای معاون حقوقی ستاد اجرایی فرامین حضرت امام خمینی (ره) ارسال کرد.

انتقادها اما این بود که این ستاد خود یک طرف بحث و مساله است و اینکه یک طرف دعوی به عنوان نماینده قوه قضاییه برای اجرای حکم معرفی شود، محل بحث و انتقاد فراوان قرار گرفت.

براساس گزارش‌های رسمی اما مسوول بررسی این پرونده پس از سفرهایی به مشهد و مذاکره با طرفین به تهران برگشت و به قاضی اجرای احکام پرونده خود دستور داد سند مالکیت رودخانه «چهل بازه» را به نام ستاد فرامین امام و بنیاد شهید بزند.

قاضی پرونده نیز این نظر را پذیرفت و نتیجه‌ای رقم خورد که حالا محل بحث و نقد جدی منتقدان و کارشناسان حوزه محیط‌زیست و منابع طبیعی ایران است؛ اینکه چرا یک رودخانه به نهادی خاص واگذار یا سند زده شود؟

صدای بلند اعتراضی که شنیده نمی‌شود

فضای رسانه‌ای خراسان رضوی و تا حدودی کشوری درگیر این اتفاق شده و لحظه به لحظه اخبار فراوانی حول سرنوشت رودخانه «چهل بازه» منتشر می‌شود، فعالان محیط‌زیست و سازمان‌های مردم‌نهاد و مدرسان دانشگاه‌های خراسان رضوی هشدارهای جدی داده و از عواقب ناگوار خصوصی شدن رودخانه‌ها به نفع نهادهای دولتی می‌گویند، اما به نظر می‌رسد ائتلاف مقابل آنقدر قدرتمند است که نیازی به اعتنا و توجه به پشت سر خود ندارد و به سرعت به پیش می‌رود. نتیجه اینکه طبق اخبار به دست آمده بنیاد شهید و ستاد اجرایی فرامین امام خمینی (ره) که اکنون سند مالکیت رودخانه و رودپارک «چهل بازه» را دراختیار دارند قصد انتقال مالکیت به شرکت سهامی خاص و... را دارند و اقدامات لازم در این مورد در حال سپری شدن است؛ دقیقا اتفاقی که فعالان محیط‌زیست نسبت به آن هشدار داده بودند و می‌گفتند داریم به سمت یک فاجعه ملی می‌رویم.

منتقدان می‌گویند این اتفاق در شرایطی رقم می‌خورد که اتفاقا تعداد زیادی از عالیرتبه‌ترین مقامات کشوری و لشکری خراسانی هستند و سالانه سفرهایی به مشهد دارند و تقریبا تمام آنها با جزییات از جریان پرونده‌ مطلعند. کارشناسان و مقامات محلی منتقد چنین شرایطی هم تاکید دارند آنچه ابعاد مساله را هولناک‌تر می‌کند، این است که هیچ‌کدام نیز حاضر به پاسخگویی یا انجام کاری نیستند.

به عبارت دیگر با رودخانه «چهل بازه» مانند سرمایه‌ای خصوصی و نه اموال عمومی رفتار می‌کنند درحالی که اصل ۴۵ قانون اساسی این کشور، رودخانه‌ها را متعلق به ۸۵ میلیون ایرانی می‌داند. منتقدان و کارشناسان در روزهای گذشته مدام این پرسش را از مقامات و مسوولان مطرح کردند که آیا واقعا دست‌اندرکاران و مسوولان قصد دارند سکوت کنند تا زمان به نفع تصاحب‌کنندگان رودخانه و رودپارک بگذرد؟ آنها می‌گویند تبعات خصوصی شدن رودخانه‌ها برای مردم، طبیعت و سرنوشت ایران آثار بسیار سهمگینی در پی خواهد داشت.

نامه به رییس کمیسیون اصل ۹۰
خبرهای تازه اما از ادامه اعتراضات به چنین تصمیمی حکایت دارد و آن‌طور که «پیام ما» خبر داده است، «محمد اله‌موتی»، دبیر شبکه تشکل‌های محیط‌زیست و منابع‌ طبیعی کشور در نامه‌ای به «نصرالله پژمانفر»، نماینده مردم مشهد و رییس کمیسیون اصل ۹۰ مجلس شورای اسلامی، با غیرقانونی خواندن واگذاری مالکیت رودخانه چهل‌بازه به ستاد اجرایی فرمان حضرت امام، بنیاد شهید و شرکت خصوصی ... ، خواستار ورود این کمیسیون مجلس به موضوع شده است.

او در نامه خود از پژمانفر درخواست کرده که با استفاده از ظرفیت کمیسیون اصل ۹۰، روند صدور سند مالکیت برای این رودخانه متوقف شود.

طبق اظهارات اله‌موتی به پیام ما «موضوع دو جنبه دارد؛ اول صدور سند مالکیت برای رودخانه که کاملا غیرقانونی است و موضوع دوم، دراختیار قرار دادن زمین معوض برای یک شرکت خصوصی که از ابتدا حقی بر این زمین‌ها نداشته ولی با فروختن سهام به مردم سعی کرده یا این زمین‌ها را تصاحب کند یا آنکه زمینی معوض از اموال عمومی دریافت کند.»

که هر دو تخلف محسوب می‌شود. اما این گره کور با تدابیر قوه قضاییه و همکاری دو دستگاه حکومتی و شرکت خصوصی باز شدنی است.

در هر صورت چهل بازه شریان تنفس مشهد است و مانند خون در رگ‌های شهر جاری است. قطعا در چنین شرایطی تصاحب آن به نفع شهر مشهد نیست.

علاوه ‌بر این درباره این پرونده پیش‌تر مدیرعامل جمعیت ناجیان آب نیز به «اعتماد» گفته بود که «عمر این رودخانه چندین هزار سال است و محل مورد مناقشه فعلی، محلی بوده که آب شهر طرقبه در آن پخش می‌شده و مقدار زیادی از آن آب، دشت را تغذیه می‌کرده لذا کارکرد تغذیه آب زیرزمینی داشته و غیر از آن جایی نداریم که محل تغذیه آب زیرزمینی مشهد باشد.»

مهدی جمشیدی در این باره گفته بود که «باتوجه به اینکه مشهد با فرونشست زمین مواجه است، آبی که در خاک این منطقه نفوذ می‌کند به تعادل خودش می‌رسد و باعث کاهش فرونشست زمین می‌شود، اما اگر با ساخت و ساز مانع نفوذ آب شویم، مانند دشت‌های کاشمر، بردسکن، اصفهان یا نیشابور با فرونشست و شکاف‌های عمیق و چند کیلومتری روبه‌رو خواهیم شد. هیچ منطقی ندارد که چهل بازه را با این بستر و حریم واگذار کنیم به ارگان‌های حاکمیتی تا به مردم بفروشند و پول آن را صرف کار دیگری بکنند.»

او همچنین پیشنهاد داده بود که به جمع‌بندی صورت ‌گرفته از سوی شرکت‌های مختلف عمل شود: «شهرداری و شرکت آب منطقه با نظر کارشناسی به این جمع‌بندی رسیده‌اند که اینجا تبدیل به رودپارک شود تا هم کارکرد اولیه آن حفظ شود و در صورت بروز سیل و سیلاب خطری شهر و مردم را تهدید نکند و همچنین برای تفریح شهروندان و زائران یک مکان مناسب باشد و هم محیط‌زیست را حفظ کند. لذا برابر مباحث کارشناسی ناجیان آب کاملا مخالف تغییر کاربری چهل بازه و دستور صادره هستند.»

نتایج یک مطالعه بزرگ بین‌المللی نشان داد بیش از ۸۰ درصد از سیگاری‌ها یا سیگاری‌های سابق که سرطان ریه در آنها در مراحل اولیه تشخیص داده شده تا ۲۰ سال بعد همچنان زنده بودند.

راه کارهای فروش عالی با پنل پیامکی پیام رسون

آشنایی با درآمد غیر فعال با پیام رسون

قیمت هر اونس طلا امروز با ۰.۲۹ درصد افزایش به ۲۰۳۳ دلار و ۹۵ سنت رسید.

تا چه اندازه اتوپیایی که پس از انقلاب سال 57 برای ایرانیان ترسیم شده بود، تحقق پیدا کرده است؟ با گذشت بیش از 44سال از عمر انقلاب آیا وعده‌هایی چون حاکمیت قانون، تحقق اراده مردم، مردمسالاری، توسعه و... محقق شده‌اند؟ این پرسش‌ها و پرسش‌هایی از این دست، سال‌هاست فکر و ذکر بسیاری از ایرانیان را به خود معطوف داشته و هر بار بدون اینکه پاسخ روشنی به آنها داده شود به ناخودآگاه جمعی جامعه وا پس زده می‌شود.  در این میان مردم ایران بارها و بارها تلاش کرده‌اند صدای مطالبات خود را به گوش مقامات مسوول و سیاست‌گذاران برسانند. از دوران انقلاب و جنگ در دهه 50 و 60خورشیدی گرفته تا برهه تحریم‌ها و کمبودها و محرومیت‌های دهه‌های بعد، ایرانیان به امید تحقق دورنمایی بودند که در بحبوحه انقلاب برایشان ساخته شده بود. مردمی که دوم خرداد 76 را رقم زدند، انتخابات 92، 96 و... را با مشارکت‌های بالا شکل دادند و در انتظار تحقق وعده‌ها نشستند. زمانی هم که فضا فراهم نبود و ردصلاحیت‌ها گسترده‌تر شد، آرام گوشه‌ای نشستند تا شاید غیبت‌شان مسوولان را متوجه واقعیت‌ها کند.  مجموعه این کنشگری‌ها، حضورها و غیبت‌ها، بودن‌ها و نبودن‌ها محتوای اصلی بحث اعتماد با بیژن عبدالکریمی استاد فلسفه کشور است که در آن تلاش شده ضمن واکاوی شرایط امروز کشور، نگاهی از درون به اندیشه‌ها و تفکرات مردمی شود که شایسته شرایط مطلوب‌تر از امروز هستند. عبدالکریمی ضمن اشاره به میراث انقلاب، گفتمان انقلاب و دستاوردهای انقلاب تلاش می‌کند دلایل اصلی بروز نارسایی و کژکارکردی در نظام حکمرانی و کنشگری عمومی را تشریح کند. این استاد فلسفه با اشاره به اینکه صرف رای دادن یا ندادن اوضاع را بهتر نمی‌کند، می‌گوید: «هم مردم باید بدانند رای ندادن به نفع‌شان نیست و هم حاکمیت باید بداند که مردم افقی پیش روی خود نمی‌بینند.» او عبور از این چالش را در گرو رسیدن به یک درک تازه از مسائل کشور ارزیابی می‌کند؛ درک تازه‌ای که مردم و نظام حکمرانی هردو باید از آن بهره‌مند شوند. 

در آستانه یکی از حساس‌ترین بزنگاه‌های سیاسی کشور قرار داریم. شما فضای سیاسی و اجتماعی کشور و حال و هوای این روزهای مردم را چگونه تحلیل می‌کنید؟

وقتی درباره جامعه ایرانی صحبت می‌کنیم راجع به امری یکدست و یکپارچه صحبت نمی‌کنیم. شما باید از قبل بگویید منظورتان کدام بخش جامعه است تا بعد بتوان درباره آن صحبت کرد.

برخی تحلیلگران طبقه متوسط را از منظر اقتصاد ازمیان رفته می‌دانند، آیا این طبقه از منظر سیاسی و فرهنگی هم پایان یافته است؟

طبقه متوسط به مفهوم میدل کلاس که در جوامع غربی شکل گرفته در ایران وجود خارجی ندارد. به این معنا که اقشاری در جامعه هستند که دهک‌های میانی را به لحاظ درآمدی تشکیل می‌دهند، طبقه متوسط وجود دارد اما طبقه متوسط که در تولید و بازار جهانی سهم داشته باشد، در ایران وجود ندارد. بنابراین طبقه متوسط نه به مفهوم کلاسیک کلمه و سنت مارکسیستی آن، بلکه به معنای عرفی کلمه در ایران وجود دارد. بخشی از طبقه متوسط ایرانی مثل بازاریان به زیست جهان سنتی تعلق دارند و بخشی از طبقات میانی ایران هم به زیست جهان مدرن تعلق دارد. اما از منظر اقتصادی، طبقه متوسط ایران در حال ریزش بوده و به دهک‌های محروم هبوط ‌کرده اند. به این معنا که قدرت خرید آنها محدود، آرزوهای‌شان افول‌یافته، امکانات‌شان محدود و سفره‌های‌شان کوچک‌تر شده است. در دهک‌های محروم‌تر، مردم با مساله بقا و مرگ و زندگی روبه‌رو هستند؛ به همین دلیل امکان نوعی طغیان اجتماعی در دهک‌های پایینی جامعه وجود دارد. در کل طبقه متوسط ایران هم بی‌افق شده؛ آرزوهای طبقاتی خود را مثل اینکه هر سال یک بار سفر خارج برود. امکانات مناسبی داشته باشد و سطح مصرف مشخصی داشته باشد و... از دست رفته می‌بیند. اگر در گذشته خانواده‌ها، ماهی یک‌بار کنار هم جمع می‌شدند و میهمانی می‌گرفتند، امروز این شرایط محدود شده است. احتمال داشتن شب یلدا و عید و خرید آجیل و ماهی و... اندک و مشکلات مردم بیشتر شده است.

شما در صحبت‌های مختلف‌تان بارها از واژه «گفتمان انقلاب» استفاده می‌کنید. اما گروه اقلیتی در فضای سیاسی و مدیریتی کشور وجود دارند که خود را تنها حاملان گفتمان انقلاب می‌دانند و باقی مردم را غیر خودی. این در‌حالی است که در سال57، اکثریت قریب به اتفاق مردم بودند که ارزش‌های انقلابی را حمل می‌کردند. درباره این استحاله صحبت می‌کنید و اینکه اساسا مراد شما از گفتمان انقلاب چیست؟

گفتمان انقلاب مثل هر پدیده اجتماعی دیگری از پیچیدگی‌های بسیاری برخوردار است. ما باید تارهای در هم تنیده معادله را از هم باز کنیم. البته گفتمان انقلاب یکی از مولفه‌های مهم حاکمیت سیاسی ماست. اما همه افرادی که در دولت و مجلس و نظام سیاسی حضور دارند، الزاما جزو گفتمان انقلاب نیستند. یعنی تکنوکرات‌ها، بروکرات‌ها، اپورتونیست‌ها، (فرصت‌طلب‌ها) ریاکاران و... که در دستگاه دولت و مقامات بالای مدیریتی پست‌هایی دارند به گفتمان انقلاب تعلق ندارند. به عبارت روشن‌تر، آنها ایمانی به گفتمان انقلاب ندارند، وجودهای استحاله‌شده دارند. دم از مقابله با امریکا می‌زنند، اما خانواده‌شان در امریکا سکونت دارند. ریاکارانه از ارزش‌های انقلاب دفاع می‌کنند و تنها به منافع خود و جناح‌شان می‌اندیشند. ضمن اینکه بخشی از نیروهای انقلاب هم ذیل نیروهای حاشیه‌ای قدرت سیاسی هستند. بچه‌هایی هستند که به آرمان‌های اولیه انقلاب وفادار هستند، اما این گروه‌ها این اواخر درگیری‌هایی با دولت و مدیران کشور پیدا کرده‌اند. گروه‌هایی که به دنبال تحقق عدالت هستند، افرادی که تندترین نقدها را به شورای نگهبان و سایر ساختارهای حاکمیتی دارند و هزینه‌های بسیاری می‌دهند، ذیل این گروه‌ها هستند. می‌خواهم بگویم وقتی درباره گفتمان انقلاب صحبت می‌کنیم این پیچیدگی‌ها را مدنظر داشته باشیم. جامعه ما (حتی روشنفکران) جامعه‌ای است که دوست دارد مسائل را ساده و دوقطبی کند. گفتمان انقلاب یعنی کسانی که به آرمان‌های انقلاب وفادارند و رهبری این گفتمان را رهبر سیاسی کشور به دست دارد. نیروهایی که حول دیدگاه‌های آقای خامنه‌ای جمع شده‌اند و کماکان می‌کوشند در برابر نظام سلطه از استقلال کشور دفاع کنند، در این دسته‌اند.

به نظر شما آیا این اهداف برآمده از انقلاب که به آن اشاره کردید محقق شده‌اند؟

متاسفانه این گفتمان، بسیاری از افراد خوشفکر را از قطار انقلاب پیاده کرده و شکافش با مردم بیشتر شده است. (این شکاف ریشه‌های تاریخی هم دارد) شکافی که میان بخش نوگرا و سنت‌گرای ایرانی ایجاد شده و متاسفانه جرثومه‌های فساد، نیروهای اپوزیسیون و کوتوله‌های سیاسی در بطن حاکمیت هم در این شکاف لانه کرده‌اند و بر آن دامن می‌زنند. اگر این شکاف پر نشود، روز به روز شرایط دشوارتری به کشور تحمیل می‌شود.

نگویید جذاب، بلکه بگویید بحث بسیار خطیر. مانند بندبازی است. صحبت درباره گفتمان انقلاب با بغض همراه است. همین الان اخبار را نگاه می‌کردم می‌گفت مردم اردکان از آلودگی هوا، مشکل آب، مسائل اقتصادی و... گلایه‌های فراوانی دارند. اینها ابربحران‌های پیش روی کشور است. بهتر است بگویید، موضوع قابل تامل است...

وقتی به سال 57 باز می‌گردیم، می‌بینیم میثاقی میان مردم و راس هرم سیاسی وقت که امام(ره) بودند منعقد می‌شود. میثاقی که از 3ضلع اصلی مردمسالاری، حاکمیت قانون و جمهوری اسلامی بهره‌مند بود. در شرایطی که برخی افراد و گروه‌های دارای نفوذ، حاکمیت قانون را برنمی‌تابند، به دنبال تضعیف جمهوریت نظامند و رای مردم و مردمسالاری را امری تزیینی می‌دانند، چقدر از میثاقنامه ابتدایی انقلاب فاصله گرفته‌ایم؟

به اعتبار دفاع از مرزهای کشور و اینکه ایران قبلا یک کشور منفعل و تماشاگر بوده و امروز به یک بازیگر مهم و قدرت منطقه‌ای بدل شده ، تنها بخش اندکی از دستاوردها حاصل شده است. نباید این دستاوردها را تحریف کرد یا آن را اندک دید. اما اینکه آیا قدرت منطقه‌ای شدن باعث ایجاد رفاه برای مردم شده یا نه، باید گفت که انقلاب هنوز فرصت ایجاد رفاه مناسب را پیدا نکرده است و من نگرانم که به این زودی‌ها هم این فرصت ایجاد نشود.

44 سال برای نیل به این اهداف کافی نبوده است؟

ما با تحقق اتوپیایی که در دوران انقلاب در اذهان مردم بود، فاصله زیادی داریم. نمی‌خواهم مانند بسیاری از شبه‌روشنفکران، فعالان سیاسی، پلوتیکال اکتیویست‌ها و خارج‌نشین‌ها انگشت اشاره را فقط به سوی قدرت سیاسی و حاکمیت معطوف کنم و نقش مردم، متفکران و روشنفکران را منکر شوم. اولا اتوپیای ما مانند هر اتوپیای دیگری از واقعیت‌های ذهنی، احساسات و درون خودمان نشأت می‌گیرد. یعنی اینکه ما از آرمان‌های‌مان به سوی واقعیت حرکت کرده‌ایم. نه اینکه از واقعیت‌ها به سوی آرمان‌ها حرکت کنیم. نخبگان سیاسی و اجتماعی کشور در شکل‌گیری اتوپیایی که می‌توانست با توهم هم دیوار به دیوار شود، نقش داشتند. نکته دیگر اینکه نیروهای اجتماعی ما به این موضوع توجه نداشتند که آیا ساختارهای اجتماعی و امکانات تاریخی ما با این آرمان‌ها سازگار بوده یا نه؟ البته گفتمان انقلاب هم به واسطه نیروهای عقب افتاده سیاسی و اجتماعی خفه شد. اسلامی که در برخی حوزه‌ها عرضه شد با آنچه نخبگان سیاسی و اجتماعی ما در سال‌های ابتدایی انقلاب توسط چهره‌هایی چون علی شریعتی، بازرگان و... عرضه می‌کردند فاصله پیدا کرد. همه این گزاره‌ها دست به دست دادند تا از تحقق اهداف اولیه انقلاب فاصله بگیریم.

شما اشاره کردید برخی از اهداف انقلاب، متوهمانه عرضه شدند. جمهوری اسلامی، قانون‌گرایی و مردمسالاری شاید مهم‌ترین ارکان این نظم تازه سیاسی در سال‌های پس از انقلاب بود. کدام‌یک از این خواسته‌ها توهم بودند؟

دو قرن است در ایران از حکومت قانون، مشروطه، دموکراسی و... صحبت می‌کنیم اما هرگز به شرایط لازم برای تحقق این امور فکر نکردیم. اینکه آیا در جامعه‌ای که توسعه نیافته و بازار به معنای مارکسی و هگلی وجود ندارد تا بتواند توزیع‌کننده قدرت سیاسی میان آحاد ملت باشد، در جامعه‌ای که طبقات به معنای کلاسیک کلمه شکل نگرفته، جامعه مدنی (نیروی اجتماعی و تاریخی که قدرت سیاسی را کنترل می‌کند) به معنای مدرن کلمه وجود ندارد و... می‌توان توقع حاکمیت قانون، مردمسالاری و توسعه را داشت؟ کمتر متفکری را می‌شناسم که آمده باشد و بگوید که تحقق این آرمان‌ها نیازمند یک بستر اجتماعی و تاریخی است. این بستر در جامعه‌ای مانند ایران از اساس وجود نداشته است. هر جریان و حاکمیت دیگری هم که روی کار می‌آمد با انسدادهای امروز مواجه می‌شدیم.

یعنی می‌گویید قبل از حصول انقلاب 57 نیازمند بسترهایی بودیم که بدون آنها اهداف انقلاب امکان تحقق ندارد؟ درست متوجه شدم؟

دقیقا همین‌طور است. انقلابیون ما حداقل باید می‌اندیشیدند تا چگونه ساختارها را تغییر دهند. این مانند این می‌ماند که شما به روستایی بروید و از مردم روستا به خاطر خرافات، زورگویی کدخدا و... انتقاد کنید. اما هیچ‌کس فکر نکند که اگر جاده‌ای کشیده شود و ده به شهر وصل شود و 4تا لکوموتیو وارد روستا شود این روستا سرنوشت دیگری پیدا می‌کند و کدخدا دیگر نمی‌تواند مانند وضعیت قبلی زورگویی کند و مردم را بچاپد. ما فکر کردیم اگر کدخدا را تغییر دهیم، تقدیر ده تغییر می‌یابد. همواره از زمان امیرکبیر به این سو، تنها به افراد بد و ظالم توجه شده، اگر امیرکبیر به جای مقابله با ناصر‌الدین‌شاه، درکی از ساختارها داشت و به اصلاح ساختارها می‌اندیشید، راه‌آهن و جاده می‌کشید، دانشگاه تاسیس می‌کرد و...، زودتر به نتیجه می‌رسید. در ایران اما بدون توجه به ساختارهای اجتماعی و اقتصادی و... مسائل تنها سیاسی دیده شدند. به همین دلیل اهداف مورد نظر محقق نشدند.

نیروی اقلیت رادیکال تلاش می‌کند مدل سیاسی چین و سیطره اقلیت بر اکثریت را در ایران محقق کند. آیا ذیل این ساختار سیاسی می‌توان اصلاحاتی که به آنها اشاره کردید را محقق کرد؟

قدرت سیاسی شرط لازم تغییر ساختارهاست. در بی‌ثباتی و آنارشیسم نمی‌توان ساختارها را دگرگون کرد. تمام جوامعی که زیرساخت‌های مناسبی برای توسعه پیدا کردند، حدی از ثبات را برای چند قرن داشتند اما جامعه ایران طی قرون اخیر همواره بی‌ثبات بوده است. این بی‌ثباتی یکی از دلایل عدم توسعه‌یافتگی ایران است. نکته بعد هم اینکه فکر نمی‌کنم در قدرت سیاسی ایران یک تئوری روشن وجود داشته باشد. هرکس از راه می‌رسد، حرفی می‌زند. حاکمیت به‌شدت اسیر روزمرّگی است، مضاف بر اینکه تحت فشارهای شدیدی از سوی نظام سلطه، اسراییل، نیروهای وابسته منطقه‌ای و... قرار دارد. این سیستم به بقای خود اندیشیده است. طی دهه‌های اخیر هم یک نیروی مخرب از درون به سیستم فشار می‌آورد و تصور می‌کند با منطق خالص‌سازی می‌تواند خود را استمرار بخشد. فکر نمی‌کنم قدرت سیاسی مجال این را داشته باشد که جدا از شعار یک تفکر استراتژی را پیش ببرد. حتی اگر این تفکر به تعبیر شما الگوگیری از مدل چینی باشد.

از سیستم زیاد صحبت کردیم اما یک روی این سکه مردم هستند. مردم ایران هر کاری کرده‌اند تا حاکمیت را متوجه مطالبات‌شان کنند. پس از جنگ و استقرار کامل سیستم در دوم خرداد 76، انتخابات مجلس ششم در سال78، انتخابات 84، 88، 92 و 96 در انتخابات حضور پیدا کردند تا با مشارکت بالا به سمت تحقق خواسته‌های‌شان حرکت کنند. یک زمانی هم در انتخابات 98 و 1400 فضا را بسته دیدند و مشارکت پایین آمد. مردم چطور می‌توانند اراده خود را جاری و ساری سازند؟

فرصتی ایجاد نشده تا مردم در ساختار قدرت مشارکت داشته باشند. انتخابات هرگز نشانگر مشارکت مردم نیست و صوری است. مشارکت واقعی زمانی است که مردم بتوانند رابطی بین جامعه ایرانی و نظام جهانی شکل دهند. اگر ایرانیان می‌توانستند کالاهایی را تولید کرده و آن را به جهان صادر کنند، مردم به اندازه ظرفیت‌های خود قدرت نیز داشتند. اینکه به مردم فراخوان داده دو قطبی ایجاد شود و برای کینه به یک نفر به فرد دیگری رای داده شود و بعد هم مردم راهی خانه‌های‌شان شوند، مشارکت واقعی نیست و نقشی در سرنوشت مردم ندارد. اینها بازی‌های سیاسی است و نشانگر مشارکت‌های اجتماعی و اقتصادی اصیل نیست. من می‌توانم اوضاع را ترسیم کنم. من از همه کسانی که قصد شرکت در انتخابات را دارند یا قصد دارند در خانه بمانند، می‌خواهم که توجه داشته باشند که صرف رای دادن یا ندادن اوضاع را بهتر نمی‌کند. صرف رای ندادن تنها باعث شادی بدخواهان کشور است. البته مردم می‌گویند هیچ افقی برای رای دادن ندارند و اگر رای دهند شرایط تغییر نمی‌کند. این هم حرف درستی است. هم مردم و هم حاکمیت بخشی از واقعیت را بیان می‌کنند. فکر می‌کنم صرف رای ندادن اثر مثبت ندارد و صرف رای دادن هم باعث تحول ساختاری نمی‌شود. مردم چه رای بدهند و چه ندهند نباید توقع بهبود فوری اوضاع را داشته باشند. بهبود وضعیت و دستیابی به توسعه یک امر مستمر و تدریجی است.

پیشنهاد شما به سیستم سیاسی چیست؟ چه باید کرد تا مردم افق روشنی در برابر ببینند؟

درخواست من از مردم و نیروهای کنشگر سیاسی آن است که مسائل را ساده نکنند و پیچیدگی‌های شرایط کشور را دریابند. هم مردم بدانند رای ندادن به نفع‌شان نیست و هم حاکمیت بداند که مردم افقی پیش روی خود نمی‌بینند. هم مردم، هم سیستم سیاسی و هم نیروهای سیاسی، نیازمند فهم تازه‌ای از مسائل کشور هستند. تا زمانی که دوطرف بخواهند بر منطق قبلی خود پافشاری کنند و جامعه در وضعیت دو قطبی بماند، طرف پیروز دشمنان کشور هستند و حاکمیت و مردم به یک اندازه ضرر می‌کنند. 

کارت ویزیت پیامکی